Stoofpot
Op 7 november waren we met een aantal accountants van minder grote kantoren in de Groote Sociëteit in Zwolle om te praten over samenwerking en kennisdeling. Dat is altijd goed, maar nu helemaal door de komst van verplichte duurzaamheidsverslaggeving voor een aantal van onze cliënten. Accountants zijn exclusief door de overheid aangewezen om een oordeel te geven over de betrouwbaarheid van die duurzaamheidsverslaggeving. Het is nieuwe en complexe materie en dat is nogal wat voor onze cliënten en voor ons. En eerlijk gezegd is het voor een kleine accountantspraktijk een te grote investering om duurzaamheidsverslagen te controleren als dat maar voor enkele cliënten is. Samenwerking zal dus wel moeten!
Tijd en een goede klik
Onze bijeenkomst begon met een open en eerlijke vertelling door Johan Peters over Confirm, een coöperatie van vier accountantskantoren waarin hij ook deelneemt. Een coöperatie is een vergaande vorm van samenwerking. Hij vertelde over het ontstaan van die samenwerking, de hobbels onderweg en de uitdagingen voor de toekomst. Het was een langjarig proces vanaf de start tot de huidige vorm. De belangrijkste ingrediënten voor het succes zijn volgens Johan tijd (rustig beginnen) en een goede ‘klik’ tussen de kartrekkers. Voor Johan staat één ding wel vast, het samengaan was één van de beste beslissingen ooit. Confirm heeft een stevige positie in de audit & assurance en de opdrachten komen ook van buiten de kring deelnemende kantoren.
We hebben na het verhaal van Johan nog een eerste verkenning gedaan naar gezamenlijke trainingen voor assistenten, door gedeelde inkoop of mogelijk zelfs eigen ontwikkeling. Maar de middag liep snel ten einde en toen was het tijd voor……… de stoofpot.
In de naastgelegen kamer schepten wij onze borden op uit een grote pan met een heerlijk gekruide stoofpot van diverse groenten en krieltjes. Geen vlees of vis daarin. En naast de stoofpot een schaal met frisse salade. En als dessert een chocolade mousse combinatie.
Mijn moeder zaliger
Ik durf wel te zeggen dat samen eten een onmisbaar element is van samenwerking. In elk geval zie ik dat zelf zo, wat vooral te danken is aan mijn moeder zaliger. Mijn moeder was een echte verbinder en een goede kokkin. Wij gingen thuis nooit de deur uit zonder gevulde maag. Er moest gegeten worden, ook al kwam je daardoor te laat op een tentamen. “Je haalt het wel!” riep ze dan na. Ik was dan ook niet verbaasd dat tijdens een rondje joggen er in mijn brein verbindingen ontstonden tussen de geweldige stoofpot die ik had gegeten en de samenwerking tussen accountants.
Kijk, in de stoofpot waren de verschillende groentes en krieltjes nog goed zichtbaar, elk met hun eigen textuur, smaak en inbreng in het geheel. Ik stel me dat ook zo voor bij samenwerking. Ieder brengt een eigenheid of talent in. Geen tot eenheidsworst gemalen massa, maar een elkaar versterkend en aanvullend geheel van herkenbare kwaliteiten. En om de smaak echt goed te krijgen is tijd nodig. De stoofpot is dan ook in een slow-cooker gemaakt die vele uren op een lage stand heeft gewerkt. Dat kun je ook op samenwerking toepassen. Er is tijd nodig om aan elkaar te wennen.
Tijdens het eten zag ik een beroepscollega die één soort groente van de stoofpot op zijn bord opzij schoof. Tot mijn verbazing werd deze groente overgeheveld naar het bord van een collega van zijn kantoor. Bijzonder grappig om uit mijn ooghoek te zien, al zei ik er op dat moment niets van. Ook dit is weer een mooi voorbeeld van samenwerking. Zo van hé, dit past mij niet zo, wil jij het op je bord nemen? Samen gooien we niets weg, maar je moet dan wel ‘niet vies van elkaar zijn’ en onderling vertrouwen hebben om iets van de ander over te nemen.
Vertrouwen
Mogelijk is er nog wel meer analogie in de stoofpot en samenwerking, vul gerust aan en laat het mij weten. Eentje noem ik er nog, al is die meer algemeen. Een gratis stoofpot bestaat niet en de kosten van de stoofpot moeten eerlijk worden verdeeld. Echt iets voor accountants om de financiële kant niet te vergeten. In samenwerkingsverbanden vraagt een kostenverdeling dan wel om afspraken en coördinatie. Dat laatste viel op deze bijeenkomst een beetje tussen wal en schip. Maar ook dat komt in vertrouwen wel weer goed. Het zal vaker voorkomen dat één deelnemer net iets meer doet dan een ander. De volgende keer of bij een ander onderwerp kan de inzet van die ander weer meer zijn. 100% balans houden is theorie. Het gaat in de praktijk om vertrouwen in elkaar. En met het gemeenschappelijk doel voor ogen (het creëren van een mooie stoofpot) kunnen er uit samenwerking mooie resultaten ontstaan.
Ik heb er zin in.
Edward Spiegel RA, november 2024